Historia druku 3D
Charles Hull – ojciec druku 3D
8 sierpnia 1984r. To właśnie tego dnia został złożony wniosek patentowy Charles’a Hull’a o numerze 4575330 na metodę nazwaną stereolitografią. Metoda polegała na wytwarzaniu obiektów przestrzennych poprzez utwardzanie poprzez światło UV kolejnych warstw żywicy nakładanych na siebie. Patent oficjalnie został przyznany 11 marca 1986 roku – wówczas Charles Hull zdecydował się otworzyć firmę 3D Systems, dzięki której na rynku pojawiły się pierwsze drukarki 3D do zastosowania komercyjnego.
Geneza druku 3D
Choć oficjalnie Charles Hull jest uważany za twórce technologii umożliwiającej drukowanie przestrzenne, należy pamiętać, że geneza druku 3D jest bardziej skomplikowana. Pierwsze prace koncepcyjne dotyczące możliwości produkcji obiektów z nakładanych na siebie warstw sproszkowanego materiału opisał francuz Pierre A. L. Ciraud. Jego praca została opublikowana 5 lipca 1973.
Kolejną osobą, która miała wpływ na rozwój druku 3D był Amerykanin Ross F. Housholder. 3 grudnia 1979 Ross złożył wniosek patentowy na trzy metody warstwowego formowania obiektów poprzez spajanie ich różnego rodzaju materiałami. Niestety z powodu niewystarczających środków finansowych projekty Housholder’a nie zakończyły fazy testów i nie zostały skomercjalizowane.
Wniosek patentowy, który nie został złożony
Historia druku 3D mogłaby dziś zupełnie inaczej wyglądać, gdyby nie niefortunny zbieg okoliczności. 16 lipca 1984, a więc niespełna trzy tygodnie przed złożeniem wniosku patentowego przez Hull’a, zespół francuskich naukowców w składzie Alain Le Méhauté, Olivier de Witte i Jean Claude André przedstawili wniosek patentowy na metodę niemalże identyczną, jak ta opisywana przez Charles’a. Niestety firmy General Electric Company oraz CILAS, dla których pracowali naukowcy określiły projekt za niewyrażający jakichkolwiek oznak powodzenia komercyjnego. W rezultacie wniosek nie został oficjalnie złożony i miano “ojca druku 3D” przypadło Amerykaninowi.
Czytaj także: Contour Crafting – drukowanie domów 3D
Rozwój druku 3D
Kolejne lata przyniosły nowe odkrycia oraz patenty, które miały wpływ na rozwój wytwarzania przyrostowego. Już w 1993 na rynku były dostępne urządzenia działające w kilku niezależnych technologiach. Oprócz wspomnianej wcześniej firmy 3D Systems swoje rozwiązania oferowały również takie marki jak DTM, Stratasys, Solidscape oraz EOS. Trzy lata później amerykańska firma Z Corporation po raz pierwszy użyła nazwy drukowanie 3D dla zaprezentowanej przez siebie metody polegającej na wytwarzaniu obiektów ze spajanego selektywnie gipsowego proszku.
Ważne daty
Na rozwój druku 3D miało wpływ również wiele innych wydarzeń, o których warto pamiętać:
- 1998 – na rynku pojawią się pierwsza firma z Chin Beijing Yinhua Laser Rapid Prototypes Making & Mould Technology Co., Ltd.
- 1999 – Firma 3D systems wprowadza do sprzedaży dwa nowe modele drukarek: ThermoJet oraz SLA 7000
- 2000 – Izraelska firma Objet Geometries tworzy maszynę Quadra do druku przy użyciu fotopolimerów
- 2000 – Precision Optical Manufacturing prezentuje nową technologię o nazwie DMD umożliwiająca druk z sproszkowanych metali.
- 2001 – Firma 3D Systems wykupuje markę DTM
- 2001 – Firma EnvisionTEC na targach EuroMold we Frankfurcie prezentuje technologię druku o nazwie DLP
- 2007 – Na rynku pojawia się marka oMcor oferująca urządzenia przyrostowe wytwarzające modele z papieru
- 2011 – Firma 3D Systems wykupuje aż osiem firm z branży druku 3D, produkcji materiałów eksploatacyjnych i oprogramowania. Jedną z nich jest Z Corporation.
- 2012 – Fuzja amerykańskiej firmy Stratasys i izraelskiej Objet.
