Jakie są rodzaje technologii w druku 3D?

Drukowanie 3D polegające na nakładaniu na siebie kolejnych, cienkich warstw materiału budulcowego i ich spajaniu może wykorzystywać różne tworzywa i różne metody ich spajania. Poniżej opisujemy główne technologie druku trójwymiarowego:

FDM

FDM czy FFF to metoda, o której wspominaliśmy już na początku – to druk z termoplastów. Tworzywo dostarczane do drukarki 3D w formie żyłki w głowicy drukującej jest rozgrzewane i doprowadzane do stanu półpłynnego. Pod wpływem wysokiej temperatury tworzywo nakładane warstwami przez głowicę spaja się i szybko zastyga, tworząc jednolitą strukturę.

SLA

SLA czyli drukowanie z żywicy światłoutwardzalnej polegające na wyznaczaniu kształtu obiektu w płaszczyźnie XY za pomocą wiązki lasera utwardzającego żywicę. Płynna żywica wylewana jest w pojemniku, w którym zanurzany jest stół roboczy podnoszony na wysokość kolejnych warstw.

DLP

To technologia podobna do SLA, jednak w tym przypadku żywica nie jest utwardzana laserem, a światłem emitowanym przez projektor znajdujący się pod pojemnikiem ze światłoutwardzalnym tworzywem.

CJP

CJP to druk z proszku gipsowego w pełnym kolorze – na stole roboczym drukarki rozsypywany jest sproszkowany gips. Przesuwająca się nad nim głowica urządzenia selektywnie natryskuje substancję spajającą oraz barwnik, dzięki czemu drobinki gipsu sklejają się ze sobą. Tak powstały obiekt wymaga oczyszczenia i utwardzenia specjalnym środkiem chemicznym.

SLS

Druk 3D ze sproszkowanych tworzyw sztucznych spiekanych ze sobą za pomocą wiązki lasera. Tak powstały model należy wydobyć z bryły niescalonego proszku i oczyścić.

SLM

SLM to metoda druku 3D podobna do technologii SLS z tą różnicą, że zamiast tworzyw sztucznych, używa się sproszkowanych metali. Metoda wiąże się z pewnymi ograniczeniami, np. niemożliwe jest piętrowe (jeden na drugim) drukowanie przedmiotów. Druk z metalu pozwala jednak tworzyć o wiele wytrzymalsze części.

Wymienione wyżej technologie druku 3D nie są wszystkimi, które istnieją i są wykorzystywane. To tylko jedne z najpopularniejszych i najbardziej uniwersalnych metod, jednak istnieją też takie opracowywane na potrzeby konkretnego projektu lub bardzo specjalistyczne. W tym momencie technologie addytywne są na tyle rozwinięte, że możliwy jest druk niemal z każdego tworzywa.